Emi zrobiła moją ulubioną herbatę- zielona z pigwą. Sypana. Nienawidziłam tych pływających w całym kubku liści, ale dla tego smaku mogłam to znieść.
-Wiesz co, nie mam już siły- płakała wyciągając z buzi liście herbaty.
Wyciągnęła telefon i pokazywała mi wiadomości zastraszania. Żadna z nich mnie nie poruszyła oprócz jednej. Oprócz jednej, w której wykryłam swoją osobę. Wiedziałam, że ona pisze o mnie. Patrzyłam na płaczącą Emi i słuchałam jej próśb-" dowiedz się o kim ona pisze".
Czułam się strasznie. Nie umiem opisać swoich uczuć dokładniej.
Sytuacja była taka prosta, a tak bardzo się skomplikowała.
Jakiś czas temu Emi była bardzo związana z pewnym mężczyzną, który wciągnął ją w temat modelingu, foto-modelingu i tego typu usług. Mieli niesamowity kontakt, on miał wysokie wymagania, a Emi najprościej w świecie spełniała je wszystkie bez większego wysiłku. Idealna figura Emi nie pozostawiała w zasadzie nic do życzenia- tu gdzie trzeba miała, tam gdzie nie trzeba- nie. Jedyną przeszkodą był wzrost. Jedynie kilka centymetrów dzieliło ją od poważniejszych sesji i projektów. O tej pracy dowiedziała się przypadkiem. Kiedy mi się pochwaliła i opisała swojego szefa oniemiałam. Byłam zdziwiona to mało powiedziane.
Samego człowieka nie znałam, ale jego żonę już tak. Dobrze pamiętam jak razem się bawiłyśmy na tych samych imprezach. Typowa koleżanka koleżanki kolegi. Lubiłam z nią rozmawiać, żartować i pić drinki. Zazwyczaj widywałam się z nią jak Emi nie mogła, miała inne plany czy nie było jej w mieście. Nie miałam okazji by je ze sobą poznać. Któregoś dnia Rita ( koleżanka koleżanki kolegi) pokazała mi swojego męża i powiedziała, że prowadzi agencję modelek. Pogratulowałam.
Powiedziała tylko, że mają kilka modelek ale jedna z nich jest dla niej problemem. Zapytałam o co chodzi i dlaczego... I może to był mój błąd.
Nie zobaczyłam żadnych zdjęć, konkretnego opisu wyglądu- nic. Usłyszałam, że jej mąż przyjął między innymi dziewczynę nieco za niską, ale za to z dużymi krągłościami. Problem polegał na tym, że po dodaniu zdjęć do projektów firmy wyrażały zainteresowanie dziewczyną, ale kiedy dostawały informację o wzroście nie kontynuowały współpracy. Pamiętam, że wtedy nie dopytywałam bardziej, powiedziałam coś w stylu "współczuję" i udałam się na spotkanie z Emi. Wtedy ona opowiedziała mi o tej pracy. Mówiła, że nie chciała nic opowiadać wcześniej żeby tylko nie zapeszyć, ale już jest dobrze więc może się pochwalić. Powiedziałam, że to niesłychane, że i jedna i druga opowiadają mi o modelingu i że może to ma ze sobą coś wspólnego. I wtedy doszło do mnie, że to Emi jest problemem Rity. Stwierdziłam jednak, że nie będę z tym nic robić. Może Emi cudem się uda, a Rita przestanie się złościć. Niestety nie stało się tak. Rita namawiała męża na odrzucenie Emi, ale on za bardzo za nią był. Pewnego dni Emi miała spotkanie z Matem, a że miała z nim przyjacielskie stosunki na spotkanie zaprosiła też mnie. Tak po prostu żebym posłuchała jak to wygląda. I wtedy powiedziałam mu, że znam Ritę i wiem co ją denerwuje. Oczywiście Emi nie było wtedy obok. Mat trochę się zmieszał, ale rozmowa nadal się kleiła, więc myślałam, że nie jest tak źle. Po całym spotkaniu Mat stwierdził, że Emi na pewno jeszcze długo będzie w tej agencji i że "wypchnie" ją wyżej. Od tamtego czasu jasno postanowiłam, że urwę wszelkie kontakty z Ritą i będę wspierać Emi. Wszystko szło gładko, Emi miała coraz więcej sesji, była szczęśliwa. Ja też- Rita nie pisała nic o "problematycznej dziewczynie". Jednak szczęście Emi (i tym samym moje) szybko się skończyło.
-Jedziemy na wyjazd, na sesję!- Krzyczała Emi do słuchawki- Jedziemy, jedziemy!
Bardzo się cieszyłam, niestety nie mogłam być wtedy z nią, ale codziennie rozmawiałyśmy. Emi miała pojedynczy pokój tylko dla siebie, gdzie wieczorem mogła przyjść po sesji spać. Wyjazd trwał trzy dni. Kilka pokoi obok był Mat z Ritą. W pokojach "pomiędzy" były inne modelki. Pierwszego dnia rozmawiałam z Emi chyba pół nocy. Podekscytowana opowiadała mi o zdjęciach, o ubraniach, o pieniądzach, o Macie, o jego żonie i innych modelkach. Mówiła, że dobre dziewczyny się tam trafiły, można spędzić miło czas po pracy. Drugiego dnia napisała tylko wiadomość, że po pracy mają darmowe wejścia do spa w budynku obok, więc da znać po. Ale nie dała. Kilka dni nie dawała znać w ogóle. Z jednej strony się martwiłam, ale z drugiej wiedziałam, że na pewno jest zmęczona pracą i albo odpoczywa albo znowu pracuje. W międzyczasie żeby mi się nie nudziło zadzwoniła do mnie Rita. Płakała. Powiedziała, że Mat zakończył z nią związek. Powiedział, że ma kogoś innego, nie powiedział jednak kogo. Długo rozmawiałyśmy. Rita spisała z jego telefonu numer dziewczyny z którą cały czas pisał. Uformowała poniżającą ją wiadomość i przeczytała mi. Zapytała czy może wysłać. Usłyszałam wiele słów na "ku" itp i jasno stwierdziłam "wyślij jej. Niech nie śpi po nocach, niech się męczy". Skończyłyśmy rozmawiać i znowu urwał nam się kontakt.
I stało się tak jak mówiłam. Nie spała po nocach, męczyła się. Szkoda, że to była Emi. I wtedy poczułam się tak jakbym to ja rozpoczęła falę pogrążenia w jej stronę. A ja przecież nie miałam pojęcia...
Od tamtej wiadomości Rita nie dawała jej spokoju. Praktycznie codziennie pisała i zastraszała Emi. Z czasem zaczęła też pisać do mnie wiadomości. Ale przyszedł moment, w którym stwierdziłam, że muszę powiedzieć Emi jak było. Miałam nadzieję, że zrozumie. Byłam za nią całym sercem. Całym- mimo tego, że związała się z Matem.
Potem wszystko było zgodnie z obietnicami Mata. Dostała więcej ofert, więcej pieniędzy... i więcej pogróżek. Wykańczała się. Widziałam, że gdyby mogła cofnęłaby całą tę historię. Kolejny raz usłyszałam "dowiedz się o kim ona pisze". Wyznałam jej prawdę. Ricie też. Powiedziałam, że ma przestać się zasłaniać kimś kto jest za nią i zawsze będzie. To było tylko nieporozumienie.
Emi zrozumiała. Rita chciała mnie przeciągnąć na swoją stronę. Pisała mi swoje wersje wydarzeń, żebym ją zrozumiała, że powinnam stać po jej stronie... Ale ja byłam nieugięta, Rita w ogóle mnie nie interesowała. Napisałam jej ostatnią wiadomość, że nie chcę mieć z nią kontaktu. I to był punkt zapalny. Rita nie miała już nic do stracenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz